YEMUZ Nevzat Tarakçı
15.12.2014

“Ben Çerkes’im!” diyorsun.

Bu kültüre sahip çıktığını söylüyor, kültürünle övünüyorsun.

Ne güzel!

Demek ki gelenek ve göreneklerini benimsiyor, “xabze” kurallarını baş tacı ediyor, bu köklü kuralların yaşatılması gerektiğine inanıyorsun.

Harika!

O halde sen, kültürüne duyarlı, donanımlı bir Çerkessin.

Tebrikler!

Bilirsin, milletleri kültürleri yaşatır.

Çerkes toplumunu yaşatan da “xabze” dediğimiz kültür kodlarıdır.

“Xabze” varsa vardır bu topum.

Kültür kodları kaybolan toplum için kimseler yapamaz yorum.

SENİN SADECE SÖYLEMİN ÇERKES!

Şimdi gelelim işin özüne.

Dostum, senin ya söylemin yanlış ya da eylemin.

İzliyorum seni, Çerkese hiç benzemiyor halin, tavrın!

Düğününde bulundum; davul zurna.

Yemeğini yedim; dolma, paça.

Dilin; Türkçe, Rusça, Arapça…

Oturuş ve kalkışını gördüm; kabaca ve kuralsızca.

Adın yabancı, soyadın da…

Gayrısı var mı bunun, pes!

Senin sadece söylemin Çerkes!

SÖYLE, BU NE HAL!

“Çerkesim ben, ben Çerkesim!” diyorsun.

Galiba sen gönül eğlendiriyorsun.

Baktım sosyal medyadaki paylaşımlarına.

Bu mu “xabze”den anladığın, bu mu Çerkeslik?

Bu manzara inan tek kelimeyle rezillik!

YAPMA NE OLUR?

Sevgili dostum, sen farkında değilsin galiba.

Bakıyorum da davranışların asla “xabze” ye uygun değil senin.

Oysa “xabze” hayat tarzın olmalıydı.

Oturuşun, kalkışın bu kurallara uymalıydı.

Dostum, her gün sosyal medyada eşini, çocuğunu paylaşıyorsun.

Paylaşma ne olur!

Sevgili dostum, anne karnındaki çocuğunu teşhir ediyorsun.

Etme ne olur!

Yediğin yemeği, içtiğin kahveyi, giydiğin çorabı…

Herkes görmese de bilmese de olur.

Bunu yapma ne olur!

Sen çok kötü örnek oluyorsun.

Olma ne olur!