Kuban Paul Seauhmann
16.05.2004

Çocukluğumuzda, “Maskeli Süvariler” filmleriyle, çizgi romanları bizi çok etkilerdi. Bu süvariler birer kahramandı ve kötülerin acımasız düşmanıydı. Sonra bu maskeli kahramanlara başkaları eklendi. En popüleri de Zorro oldu.

O zamanlar düşünemezdik, bir kahraman neden gözlerini saklar? İlk bakışta bunun bir emniyet olduğu akla gelebilir. Peki neden maske? Çünkü  kahramana bir gizem verirdi.

Şimdi maskeli kahramanlar yok. Düşlerimizi süsleyen Teksaslar, Tom Miksler, Zagorlar, Karaoğlanlar da yok. Bu çizgi roman kahramanlarının ortak özellikleri kötülerle savaşırken bile prensiplerinin olmasıydı. Örneğin hiçbir zaman pusu kurmazlardı. Kötünün arkasındaysa, kendisine dönmesini beklerlerdi.

Asla saygısız değillerdi. Alay etmezlerdi. Ciddi ama asık suratlı değillerdi.

Şimdiki kahramanlara hiç benzemezlerdi. Günümüzde artık pusu kurmak, yanında korumalarla gezmek ve insanların doğal haklarını yemek kahramanlık oldu. Teke tek kavgalar tarihe gömüldü.

Peki biz Çerkeslerin gerçek kahramanları nasıldı? Elbette hepsi mükemmel insanlardı. Üstüne üstlük fazlalıkları da vardı. Ancak biz hiçbir zaman onları ne film ne de çizgi olarak göremedik. Sadece dinlerdik. O nedenle de her anlatılışta farklı bir kahraman prototipi çıkardı karşımıza.

Çizgi roman özellikle 6-15 yaş grubunun eğitimi için oldukça etkili bir eğitim aracadır. Ötesi, kitap okuma alışkanlığı yaratır. Çok yorucu ve zahmetli iştir. Senaryosu yazılacak, bunlar kareler haline getirilecek, her kare devamlılık açısından özenle çizilecek, konuşmalar balonlara yerleştirilecek. Matbaa, dağıtım derken çok uzun ve çetin bir yoldan geçilecek.

Dünya üzerinde yaşayan çok nitelikli ve yetenekli ressamlarımız var. Onlar bu çizgi roman konusunda yeterli ekonomik desteği görseler inanılmaz güzel yapıtlar ortaya çıkabilir.

İnanılmaz bir trajedi olan 21 Mayıs sürgünü çizgilere dökülebilir. Çocuklarımızın minik kütüphanelerinde başucu kitabı olabilir.

Çok fazla yerinde sayan bir toplumuz. Değerlerimizin bir araya getirilmesi çok zor oluyor. Bir türlü az konuşup çok iş yapma aşamasına gelemedik.

Yeteri kadar yerimizde çakılı kaldık. Ressamlarımıza destek olalım, projeler üretelim, herkes kendine düşen bölüm için emek ve zamanını harcasın. Artık kahramanlarımız çocuklarımızın elerinden bırakmadıkları çizgi romanlarda ölümsüzleşsinler.

SonSöz
Çerkes, vatanından kovulmayandır. (Kuban)