İYİLER ÖLMEZ

ELBEG Murat Duman
15.04.2006

İyi bir insanı anlatmak ne kadar da güç. Kötü olsa anlatmak, anlatabilmek çok kolay. Bir kelime ile yerden yere vurursunuz. Oysa iyi biri ise anlatmak istediğiniz, ona uygun bir kelime arar ama bulamazsınız. Hiçbir kelimenin onu anlatmaya yetmeyeceğini düşünürsünüz.

Ondan bahsederken coşar içiniz, sığmaz hiçbir yere. O kadar çok şey vardır ki söylemek istediğiniz. Gönlünüzden geçer ama dilinizin ucuna gelip çıkamaz bir türlü. Destan yazmak istersiniz onun için sanki. Övgüler dizmek ona. Kelimeler gelmez aklınıza. Yoktur ki ona uygun bir kelime.

Ahmet Lütfü Alpan’da bu iyi insanlardan birisi. Onu anlatabilmek bu yüzden çok zor.

Ben Ahmet Ağabeyi ilk dernekte tanıdım. Aynı yönetim kurulunda çalışma fırsatı yakaladım. Cemiyet adamıydı Ahmet ağabey. Fikir adamıydı. Dernekçiydi.

Öğretmendi o. Akademik öğretmenliğinden bahsetmiyorum. Elbet üniversitede sevilen bir hocaydı ama gerçekten öğretmendi o. Zaten cenaze töreninde bir kez daha anladım bunu.

Hepimiz bir gün toprağın altına gireceğiz. Önemli olan arkanda seni sevenler bırakman. Ahmet ağabey bunu bir kez daha öğretti son yolculuğunda.

Siz yapabilir misiniz, onca insanı -bir çoğunu bir günlük mesafeden- toplayıp arkanızdan getirebilir misiniz? Herkes yapamaz bunu.

Önemli olan yaşamak olmasa gerek. Sanırım önemli olan yaşama kattıklarınız. İnsanlara verdikleriniz.

Ama çok ayıp ettin be Ahmet ağabey. Çok erken çekip gittin. Apansız. Hazırlıksız. Oysa daha çok şey öğrenecektik senden.

Ruhun Şad Olsun…