Pamuk işçilerinin ırgatların, Amik ovasında mevsimlik işçi olarak çalışan ve ellerinde vita kutusundan bozma su kapları ve saksıları ile ırgat çocuklarının, çadırın içinde kasketi ters çevirip namaza duran marabaların, Çevlik’te horoz dövüştüren Antakyalıların, Kahvede tespih çeken köylülerin resmini yaptı. Çerkeslerin resmini yaptı kaktüs çiçeklerinin, Urfalı Kürtlerin, Harranlı Arapların, Samandağlı Alevilerin resimlerini. Sarı sıcak insanları resimledi uzun gençlik yılları boyunca.Naif karakalemleri, muhteşem renkleri ile dikkat çekmekte gecikmedi. Figüratif resim deyince ilk akla geleceklerden oldu. Ama devletin onu fark etmesi için Cumhurbaşkanı Turgut Özal’ın Huston da kalp ameliyatı olmasını beklemek zorunda kalacaktı.
Özal’ın hasta yatağının karşısındaki duvarda küçük bir resmi asılıydı ve Cimok’un da haberi yoktu bu durumdan. Özal fark etti resmi, hastane yönetimine sordu. ‘Evet o resim Türkiyeli bir ressama ait ve yine aynı ressama ait 3 resim daha var hastanede’ cevabını aldı. İsmi de Faruk Cimok dediler.
Son yıllarda İstanbul’u resmediyor. Eyüp camiini, Nişantaşı’nı, Attila İlhan’ı Ortaköy’ü, Adaları, Topkapı sarayını. Kedileri köpekleri güzel kadınları, İstiklal caddesinin çılgın kalabalığını, Çiçek pasajının Roman çalgıcılarını, şehrin ıslak sokaklarını, cami avlularını ve vazgeçemediği, İstanbullu güvercinleri.
Çukurova’da yaşamıyorum artık diyor ve onları yapmak anlamlı
olmaz bu saatten sonra, çünkü hayat orada da değişmiştir artık.500’e yakın eseri var CİMOK’un.