ÖMER ÇAKMAK (Şiir)

AŞKA DAİR

Sofrada ki tuzum ol, çay bardağımda ki demim

Yumuşak bir yastık gibi dur arkamda

En çok sevdiğim renk ol, mavi ol

Önüm, arkam, sağım, solum ol

Yağmurda ıslanışım ol sonbaharda, titremem ol Şubat’ta soğukta

En sevdiğim kazağım ol  üst rafta dolapta

Saklanmış bir kuru gül ol eski bir romanımın eski bir sayfasında

Aradığım ol gece on iki de yarımda, sabah beşte altıda

Baharda topladığım papatya demetim ol

Gözümden akan uykum ol, uyanışım ol

Başlangıcım ol, sonum ol

Tat vermiyor çeviriler, orijinal film gibi ol

Annemin karşılıksız sevgisi ol

Atımı koştururken dörtnala yüzüme çarpan rüzgar ol

Belimdeki Çerkes kamam ol

Kaşenim ol

Kopya çektiğim ufak kağıt ol yazılılarda

Mutlu olduğum birkaç dakika ol sabahtan akşama

Ağladığım anlar ol hıçkıra hıçkıra

Özlediğim ol nedensizce, hatırladığım ol her saniye

Cebimdeki son metelik ol simit aldığım

Feryadım ol, çırpınışım ol, çıplaklığım ol

Çaresizliğim ol, çarem ol bazen de

Gördüğüm en güzel rüyam ol ve de bazen gerçek ol

En güzel yazım ol, en güzel şiirim

Söz verdiğim ol ve de sözümü tuttuğum

Terli terli içtiğim su ol antrenmandan sonra

Duam ol sabah namazında, şükrettiğim ol Allah’a

Durağım ol bu çıkmaz sokakta

Sığındığım mağaram ol karanlıkta, soğukta

Gözümün önündeki hayalim ol hiç kıpırdamayan

Seni hatırladığımda tebessümüm ol

Unuttuğumda endişem ol yüz hatlarımda

Şaşkın bakışlarım ol her karşıma çıktığında

Tuhaf sevincim ol

Ürkekliğim ol, tedirginliğim ol

Ümidim ol, yarınım ol

Senelerce beklediğim ol, en sonunda bulduğum ol…