Seteney guaşe adlı güzel bir kız, bir Nart köyünde yaşıyordu. Kızın üç ağabeyi vardı. Üçü de sert ve kafa tutmaya gelmez kişiler olarak ünlenmişti.
- Setenay guaşeyi kaçırması için Gogonıj’a bir haber gönderelim, kızı kaçırsın, ağabeyleri de onu öldürür, biz de kendisinden böylece kurtulmuş oluruz, dediler.

O sıralar Gogonıj dağda domuz güdüyordu. Domuzları gütmesi için bir çocuk gönderip Yergun’u (Gogonıj’ı) çağıdılar.
- Domuzları kayıp verdirmeden otlatabilecek misin, diye gelen çocuğa sordu Gogonıj.
- Otlatırım, diye yanıt verdi çocuk.
- Öyleyse, domuzların sayısını sana sayayım. İrisi dokuz, geniş ağızlısı on, boz renklisi on üç, normal renklisi otuz, otuzar da yavruları var, ne eder hepsi, diye sordu.
- Bilemiyorum, dedi çocuk.
- Öyleyse dön, sen bakamazsın domuzlarıma, diyerek çocuğu geri gönderdi.

Çocuk durumu Nartlara anlattı. Nartlar düşünüp sayıyı hesapladılar. Bin bir sayısını buldular. Bu kez başka bir çocuğu yolladılar. “Domuzların sayısını sorarsa, bin bir eder dersin” dediler.
- Domuzlarını gütmem için gönderildim, dedi çocuk.
- Öyleyse domuzların sayısını sayayım:irileri dokuz, koca ağızlısı on, boz renklisi on üç, normal renklisi otuz, bu otuz domuzun her birinin otuzar da yavrusu var, ne eder, diye sordu.
- Bin bir eder, dedi çocuk.
- Herhalde bakabilirsin, dedi Gogonıj.
- Domuzların yemini yedi yüz domuz sayısı hesabıyla hazırla, sonra ıslıkla onları çağır, yetmezse yeni yem ekle.
- Ben bu sürüyü bir yıl güdemem, dedi içinden çocuk.

Gogonıj Nartların yanına geldi.
- Setenay guaşeyi kaçırmak için senin de bizimle beraber gelmeni istiyoruz, dediler Gogonıj’a.
- Çok güzel, elbette gelirim, deyip Gogonıj onlarla birlikte yola koyuldu.

Üç gün üç gece yol aldıktan sonra Gogonıj’ın kır atı çatladı.
- A benim kır atım, sağlığında beni çok taşımıştın sırtında, şimdi sıra bende, diyerek ölü atı sırtlayıp herkesten önce gidilmesi gereken yere vardı.

Gogonıj herkesten önce evi basıp Setenay’ı dışarı çıkardı, onu atın sırtına bindirdi, kız ile atı sırtına vurup dönüş yoluna koyuldu.

Kafiledekiler kendisine bir türlü yetişemiyorlardı. Gece oldu. Korkunç bir ayaz bastırdı.
- Gogonıj’a yetişemiyoruz,ama sabaha kalmaz donup ölürler, ateşi de yok ama bizim var, geceyi ısınarak geçiririz, dediler ötekiler. Büyük bir ateş yaktılar, geceyi ateş başında geçirdiler.

Gogonıj’ın ise büyük bir kürkü vardı, ağaç dallarını koparıp karın üzerine yaydı, onun üzerine de kürkünü koydu, kız ve kendisi kürkün bir kenarına yattılar, kalanı da üzerlerine örtüp geceyi geçirdiler. Sabahleyin kızı yeniden kır atına bindirdi, her ikisini de sırtlayıp evine döndü.

Setenay Gogonıj’a kaldı. Ardından Gogonıj dağa, domuzlarının yanına döndü.


DİPNOTLAR:
(*) Bu Shapsugh teksti 1892’de Kıyıboyu Shapsughya’nın Aguy köyünde doğan, okuma yazması olmayan demirci Hacemos Şeveş’u (Шъэош1у Хьаджэьос) tarafından 20 Haziran 1935’te Hüseyin Bısıc’a (Бысыдж Хъусен) yazdırıldı.
(**) Gogonıj-Nart Yergun’a Shapsughların verdiği ad. -HCY