Yazarı Bilinmiyor

Hehşehrilerden biri Maykop’a gitmek, anavatanını görmek için çırpınırmış. Gel gelelim, çevresindekiler; aman deli misin, ne işin var orada? Her yer mafyaymış, yolda adamı durdurup soyuyorlarmış, diyerek gözünü korkutuyorlarmış.

Bizimki her şeye karşın eşini de yanına alıp gitmiş Maykop’a.

Akrabalarının birinin evine yerleşmişler. Aradan haftalar geçmiş. Akrabası hemşehriye; çok işim var sana zahmet olmazsa falanca köye benim arabamla git, falanca kişi seni karşılayacak ve bir paket verecek onu al gel, demiş. Bizimki yolları pek bilmediği için biraz endişelenmiş ama kabul etmiş.

Köyü bulmuş emaneti almış geri yola çıkmış. Bir süre yol aldıktan sonra bir delikanlının otostop yaptığını görmüş, aklına hemen Türkiye’deki arkadaşları gelmiş. Aman orada gündüz gözü adam soyuyorlar dikkat et!

Buna karşın durmuş ve delikanlıyı arabasına almış…

Göz ucuyla onu takip ederken aklı da cüzdanında, cüzdanı da delikanlı ile arasında katlı bulunan paltosunun cebindeymiş. Bir ara dirseği ile cebini yoklamış, cüzdanının orada olmadığını görünce deli gibi basmış frene, çekmiş sağa, “İn ulan aşağı..!” demiş kendi de kapısını açıp dışarı fırlayarak, “İn hemen..!”

Delikanlı korku dolu hareketlerle aşağı inmiş. Bizimki kükremiş: “Ver ulan cüzdanı.”

Delikanlı titreyen elleri ile cüzdanı uzatmış.

Hemşehri burnundan solumuş: “Haydi defol bakalım şimdi.”

Arabaya tekrar binmiş, hareket etmiş, sinirden kasılmış bir şekilde eve gelmiş. “Başıma ne geldi biliyor musun?” demiş daha kapı önünde karısına.

“Sözünü unutma” demiş karısı, “Cüzdanını evde unutmuşsun!”