Abit’e Vladimir Kadiroviç

GHUNEKHO K. Özbay
23 Eylül 2009

1937 yılında Karaçay-Çerkesya Cumhuriyeti’nin Habez bölgesi Ali Berdıkho köyünde dünyaya geldi. İlk öğrenimini köyde tamamladı. Babası Kadir bey 2. Dünya Savaşı’nda ölünce yetim kaldı. Annesinin rahatsızlığından dolayı okulu bırakıp çalışmaya başladı. Kendisi kolhozlarda çalışırken 1957’de asker oldu. Askerlik sonrası hem çalışıp hem okula devam eden Abıt’e Çerkesya’daki Pedagoji Enstitüsünü bitirdi. 1965 yılına kadar Lenin Nur gazetesinde çalışan Abıt’e, 1969’da bölge radyosunda çalışmaya başladı. Sonra radyonun müdürlüğünü yüklendi.

Gençlik Kalbi-1961, Dağlarım-1964, Küçük Devin Oğlu-1970, Anne-1971, Çürük Semer-1981 gibi birçok eserleri bulunmaktadır.

OCAĞIMDAKİ ATEŞ

Sawsırkho ateşçilerin ilahı
Sawsırkho liderimiz
Sawsırkho ışığımız
Hepimiz bu vatanın çocuğuyuz.
Hepimiz Nartlardanız
Bir zamanlar getirdiğini
Ocaklarımızda eksik etmeden
Ulusumuzun kalbinde
Derin izler bıraktın.
Ben taşırım onu
Yaşatmak için
Yollar uzun ve kısa olsa da
Tökezlesem de ilerleyeceğim.
Yolumdaki kardeşlerim
Beni tanırlar
Ulusum tanır onun izlerini
Ve benimle yola koyulurlar.
Kardeşlerimle yolumda
Şaşırmadan ilerliyorum
Yıldızlar aydınlatırken göğü
Aydınlığı benzer insanlarıma.
Sawsırkho getirdiğin ateş
Tüm insanlığın oldu
Onu ocağımızdan eksik etmeyiz
Çünkü sen kalplerimizdesin.

VASİYET

Arap devletlerinde
Güneş kızıllığıyla yanarken
Yatalak nine
Yaşamını yitirirken
Yalnız kalacak oğluna
Vasiyetini eder.
Oğlum,
Bak göklere
Bak ve gör
Şimdi söylüyorum
Kafkas dağlarını
Kartalların yurdunu
Adige özlemlerinin
Olduğu yeri.
Bu Dünyada
Senin yapacağın
Bir şey varsa
Vatanına
Atalarının yurduna
Nartların yanına
Benden selam götürerek
Dönmelisin.
Oshhamafe’yi görürsen
Benim için selamla
Daha sonra
Git, benim için Yince’ye
Dağ eteğinden çıkan dereye
Bak benim için
Görürsün orada
Atalarının kahramanlıklarını.
İki elini açıp
Benim için kucakla
Onlar olmazsa
Ben ölüyüm.
Ana olmazsa
Çocuk yetimdir
Ata yurdu olmayan
Elbisesiz gibidir,
Onlar
Dünya özlemiyle
Burnumda tüter.
Yavrularının yanında
Kartallar
Coşkula uçuşurken
Güzel vatanım
Bu gün
Yaşamımı yitiriyorum.
Ana ölür,
Yaban ellerde
özlemlerle
Yoğrularak
Vatan için.
Çocuk ağlar
Dertlenerek
Göz yaşlarını dökerken
Hıçkırıklara bürünür.
Altın dağlarım
Tanrının yardımıyla
Vasiyeti yerine getirmek için
Döneceğim yanına
Güzel vatanımı
Adığabze’m
Dünya aydınlığı dilimi
Dünyada sevmeyen kim var ki?
Yaşamım boyunca
Halkımın güneşisin.
Adigece’yi bilen kişi
Konuşur kuşlarla
Gece ormanda kalsa da
O kurtarıcısıdır.
Küçük derenin şarıltısına
Benzer halkımın dili
Ağaçlar ve otlarda
Anlar,anlar senin dilinden.
Dara düşünce
Dalıp gidersin
Mutlulukla
Dudaklardan dökülen dilim
Güzel bir gelindir.
Kaybolmaz benim dilim
Çok arkadaşlarım derki
Kardeş dillere
Can katarmış.
Tüm zorluklara
Göğüs gerer Adigece’m.
Ana dili
Yaşamın güneşi
Halkımla yok olmaz
İçimdeki dil
Başımdan giderse
Ben iki kez ölürüm.