Bildik bir hikaye anlatılır, körü körüne birine
bağlananlar, kendini zeki sananlar için. Hikaye özetle şöyledir;
Bir gün kralın huzuruna ünlü bir terzi gelir ve sadece zekilerin
görebildiğini söylediği bir elbise diktiğini ve bunu krala hediye
etmek istediğini söyler. Kral terzinin diktiği bu görünmez
elbiseyi sözüm ona giyer.
Kimse elbiseyi göremez ama diğerleri aptal olduğunu düşünmesin
diye görüyormuş gibi rol yaparlar, kral yeni elbisesini herkese
göstermek için meydana çıktığında bir çocuk çıkar ve "kral çıplaak"
diye bağırmaya başlar. Sonra herkes sanki uykudan uyanmışçasına
kendine gelir çocuğu onaylar…
Hayat hep zıtlıklarla doludur aslında. Her şeyin biz zıttı vardır
mutlaka; İyi-Kötü, Güzel-Çirkin, Zeki-Aptal, Soğuk-Sıcak,
Gece-Gündüz vs…
Zıtlıklar olmazsa olmazdır hayatta. Yani iyi olmazsa kötü olamaz,
çirkin olmazsa güzel olmaz.
Zekiler ve aptallar da olmazsa olmazdır.
Aptallık ve zeka, doğuştan, kalıtımsal olumsuz bir etki olmadığını
var sayarsak, sonradan gelişen ya da gerileyen bir özelliktir
aslında.
Aptallık neyi ne kadar bilmediğiniz, anlamadığınız değildir.
Yukarıdaki hikayede olduğu gibi aptal görünmekten korkmaktır.
Yıllarca hiç olmayan bir elbiseyi giyen kralı, sırf aptal
görünmemek için alkışlamaktır.
Bu hikayenin aktörleri olan kral ve zeki halk hep vardı
yaşantımızda. Bizler kimi zaman kral kimi zaman da aptal
görünmekten korkan halk olduk.
Elbette bu hikayedeki anlatım mecazi. Yani öyle masallardaki ya da
tarih kitaplarındaki krallar değil kast edilen.
Krallık düzeni birçok ülkede yıkılmasına, artık geçerli bir rejim
olmamasına karşın herkesin bir kralı olmuştur hayatta. Bazen de
herkes kral olmuştur, hatta kraldan daha kralcı. Tıpkı bizim
Çerkes toplumunda olduğu gibi.
Siyasette, sanatta, edebiyatta, ailede, dernekte, toplumda, köyde,
şehirde… Kimi yazar, kimi yaşlı, kimi iş adamı, kimi hoca, kimi
hacı, kimi anne, kimi baba…Herkesin bir kralı vardır mutlaka.
Ancak kötü kralda vardı iyi kralda, tıpkı zeki ve aptal insan
gibi.
Hayatımızın her alanında kralın çıplak olduğunu bilen ancak
çevresindekiler aptal olduğunu düşünmesin diye sesini çıkartmayan
sayısız insan var.
Sorgulamadan, ölçmeden, tartmadan körü körüne birine, birilerine
bağlanan o kadar çok insan var ki.
Ve elbette tüm bunlara rağmen ortaya çıkıp gücünün yettiği kadar
bağıran çocuklarda var, yanımızda, bazen içimizde.
Tıpkı 4 yıldır var gücü ile “kral çıplaaakkkk!” diye haykıran bu
site gibi…
Evet kral(lar) çıplak,
Halkının yok olacağını bildiği halde bu yok oluşa dur demeyen
kral(lar) çıplak,
Yıllarca kültürünü geliştirmeden, yenilemeden, gücünü başka
yönlerde harcayan kral(lar) çıplak,
Yapılanı beğenmeyen, kendi bir şey yapmayan, üstüne üstelik
yapılanı baltalayan, üreteni kendi düşüncesinde olmadığı için
yıpratan kral(lar) çıplak,
Kendi kişisel egosu, sosyal statüsü, kariyeri için halkını
kullanmaktan çekinmeyen kral(lar) çıplak,
Kendi bildiği halde, ruhunun sesini yani dilini çocuklarına,
halkına öğretmeyen kral(lar) çıplak,
Bugünün şartlarını iyileştirmeden, henüz kendini düzeltmeden
karşısındakini düzeltmeye çalışan, üstelik bunu yaparken de
olmadık iftiralarda bulunan kral(lar) çıplak,
Dine, siyasete,
politikaya kendi kültürünü alet eden, basiretsiz, beceriksiz kral(lar)
çıplak,
Kişisel çekişmelerle halkının geleceğini karartan, milliyetçiliği
kafa tasçılık, ırkçılık gibi algılayan kral(lar) çıplak,
Toplumunun, halkının geleceğini silahla, kanla kurtaracağını
sanan, her fırsatta savaş çığırtkanlığı yaparak masumların ölümüne
sebep olan, bunu ise kurtuluşa giden yolda önemsiz kayıp olarak
gören örümcek kafalı kral(lar) çıplak,
Gücü yettiği, bilgisi, becerisi, nüfuzu olduğu halde kendi halkı
için çalışmayan, belli bir yere gelmiş, toplumda saygınlık
kazanmış ama kendinden ve kültüründen bi haber kral(lar) çıplak,
Kendi vatanını bir kez dahi görmeden üzerinde siyaset yapan,
karalayan, kötüleyen kral(lar) çıplak,
Derneğini boş zamanlarını değerlendirdiği, sadece kuru sohbetlerin
yapıldığı yerler olarak gören, boşlukta yaşayan kral(lar) çıplak,
Boş söylemlerle halkını bölen, kültürünü ortak paydası göremeyen
kral(lar) çıplak,
Üzerine giydiği elbiseyi kendisi bile görmeyen, ancak aptal
olduğunu düşünmelerini istemeyen aptal kral(lar) çıplak,
Kralına körü körüne bağlanan, zeki görünmeye çalışan halklar
çıplak… |