Türkiye. Sınavlar
ülkesi. Milyonlarca genç, çocuk ilkokul çağından üniversiteye
kadar hep sınav stresiyle büyüyor. Bizim zamanımızda üniversiteye
kadar çok fazla sınav yoktu gerçi ya da vardıysa da bizim
haberimiz yoktu.
Oku derlerdi hep büyükler. Oku, adam ol. Bir iş yapmasan da elinde
diploman olsun.
Yıllarca belki de ilerde hiç işimize yaramayacak konulara çalıştık
durduk. Hiç merak etmediğimiz konuları öğrenmeye çalıştık. Hala da
çalışıyoruz.
Sonuç. Ezberci bir zihniyet.
Sınav stresi yetmiyormuş gibi, benim oğlum/kızım büyüyünce şu
olacak bu olacak sözleri de cabası.
Hangi bölümü istiyorsun diye soruyorum bir gence. “Valla ağabey en
düşük puanlı olanlarını yazdım. Benim için fark etmez.
Üniversiteye kapağı atayım da. Yoksa babam öldürür beni” diyor.
İçim acıyor bu gençlere. Ne istediğini bilmeyen ya da istediğini
sırf ebeveynlerin egolarını tatmin etmek uğruna erteleyen bir
gençlik var.
Öğrenmek, kendini geliştirmek için değil de sırf bir okul bitirmek
için okuyan ve ne iş yapacağını bilmeyen bir gençlik.
İnsanın kendini bilmemesi kadar kötü
bir şey yoktur dünyada. Ne olduğunu bilmeyen nereye gideceğini de
bilmez.
- Kardeşim kaynaktan anlar mısın?
- Yok ağabey.
- Bilgisayar bilir misin?
- Çok fazla değil?
- Daha önce hiç böyle bir işte çalıştın mı?
- Yok ağabey.
- Peki neden anlarsın, ne iş yaparsın?
- Ne iş olsa yaparım ağabey.
Bilmediği, anlamadığı bir işte çalışan
insan ne kadar verimli olabilir, kendine ve çevresine ne verebilir
sizce.
Yıllarca hep bu zihniyetle yetiştik biz. Bu bir gerçek. Bir işten
anlamazdık ama hep yaparız dedik. Sonuçta 1-2 ay sonra tüm
planlarımız, projelerimiz geri tepti.
Derneklerde tek faaliyet olsunda nasıl olursa olsun dedik. Bir
şeyler yapmaya çalıştık. Sanattan, edebiyattan, gazetecilikten
anlamadık ama dergi çıkarttık, tiyatro deneyimimiz yoktu ama
tiyatro kurduk. Yöneticilik nedir nasıl olur bilmiyorduk ama
yönetici olduk. Sonuçta bize kalan hep koca bir hiç oldu.
Hal böyle olunca da her işten anlar olduk, her şeyi bilir olduk.
Üstelik bu bildiklerimizi yanlış veya doğru olup olmadığını
sorgulamadan savunduk.
Dünya çok değişti. Artık bir işin
uzmanıysan deneyimin varsa söz hakkın var. O zaman seni dinliyor
insanlar.
İki tane kitap okumakla bitmiyor her şey. Devamını istiyor
insanlar senden. Her şeyi biliyorum demek yetmiyor. Bildiklerini
görmek istiyor insanlar senden.
Bu hafta gençlerin hayatını
değiştirecek bir sınav var. Hepsine sonsuz başarılar diliyorum.
Ancak okumakla her şey bitmiyor. Ne istediğini bilmek çok önemli. |