|
|
................... |
|
................... |
İYİLER
ÖLMEZ |
15.04.2006 |
|
ELBEG Murat Duman |
................... |
................... |
İyi bir insanı anlatmak ne kadar da
güç. Kötü olsa anlatmak, anlatabilmek çok kolay. Bir kelime ile
yerden yere vurursunuz. Oysa iyi biri ise anlatmak istediğiniz,
ona uygun bir kelime arar ama bulamazsınız. Hiçbir kelimenin onu
anlatmaya yetmeyeceğini düşünürsünüz.
Ondan bahsederken coşar içiniz, sığmaz hiçbir yere. O kadar çok
şey vardır ki söylemek istediğiniz. Gönlünüzden geçer ama
dilinizin ucuna gelip çıkamaz bir türlü. Destan yazmak istersiniz
onun için sanki. Övgüler dizmek ona. Kelimeler gelmez aklınıza.
Yoktur ki ona uygun bir kelime.
Ahmet Lütfü Alpan’da bu iyi insanlardan birisi. Onu anlatabilmek
bu yüzden çok zor.
Ben Ahmet Ağabeyi ilk dernekte tanıdım. Aynı yönetim kurulunda
çalışma fırsatı yakaladım. Cemiyet adamıydı Ahmet ağabey. Fikir
adamıydı. Dernekçiydi.
Öğretmendi o. Akademik öğretmenliğinden bahsetmiyorum. Elbet
üniversitede sevilen bir hocaydı ama gerçekten öğretmendi o. Zaten
cenaze töreninde bir kez daha anladım bunu.
Hepimiz bir gün toprağın altına gireceğiz. Önemli olan arkanda
seni sevenler bırakman. Ahmet ağabey bunu bir kez daha öğretti son
yolculuğunda.
Siz yapabilir misiniz, onca insanı
-bir çoğunu bir günlük mesafeden- toplayıp arkanızdan getirebilir
misiniz? Herkes yapamaz bunu.
Önemli olan yaşamak olmasa gerek.
Sanırım önemli olan yaşama kattıklarınız. İnsanlara verdikleriniz.
Ama çok ayıp ettin be Ahmet ağabey. Çok
erken çekip gittin. Apansız. Hazırlıksız. Oysa daha çok şey
öğrenecektik senden.
Ruhun Şad Olsun... |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|