Annelik tarifi olmayan bir duygu.
Anneler günü bir güne sığmayacak kadar özel bir durum. Fakat
bir taraftan da annelere özel bir gün olarak kutlanarak
anneliğin öneminin vurgulanması güzel. Anne olmak başlı başına
hisli bir olay. Anne, annedir elbette ki her toplumda
her kültürde tartışılmaz bir konu ama Çerkeslerde annelik daha bir
zor…
Biz Çerkeslerde annenin çocuğuna karşı duruşu, davranışı hep
gözlem altında tutulmaktadır. Toplum önünde çocuğunuza karşı
yaptığınız hatalı bir davranışın telafisi zor, annelerde hep
temkinlidir, xabzeye ters düşecek davranışlardan hep
kaçınmışlardır.
Örf ve adetlerimize, kültürümüze göre anne çocuğundan bahsedemez,
her ortamda herkesin yanında özellikle de büyüklerin olduğu
ortamlarda sevemez, sevilmediği gibi ortam içinde hak etse de
kızamaz, adıyla hitap edemez v.s. uzar gider. Burada dahi annelik
duygularımdan çok geleneğin verdiği duygularım ağır basıyor ki
aşağıda yazdıklarım için büyüklerimden özür dilemeyi hissettim.
Ben de anneyim, Benim de on beş yaşında bir kızım var. Annelerimiz
kadar olmasa da zaman zaman xabzenin zorluğunu biraz olsun
yaşamadık değiliz. Kendi yetiştirilme ortamlarımızda
gördüklerimizi bizde çocuğumuzda yapabildiğimiz kadarıyla xabzeye
uymaya çalıştık. Ne derece uyduk bilemiyorum ama büyüklerin
yanında kucağımıza almamaya gayret ettik, büyüklerin bulunduğu
ortamlarda ağlıyor da olsa hemen ilgilenmemeye özen gösteriyorduk.
Fakat bir anne olarak içiniz gidiyor mu, samimi olmak lazım
refleks olarak ağlayan çocuğunuza atılmamak büyüklerin karşısında
kendini dizginlemek zor olmuyor değildi.
Büyüklerden biri ağlatmayın çocuğu, ilgilensin annesi denilmesini
beklemiyor değildik.
Asıl bahsetmek istediğim kendi annelerimiz; onlar çok özverili ve
sınırsız fedakarlardı. Biz Çerkeslerde annelik daha bir zor derken
vurgulamak istediğim de annelerimizdi.
Annelerimizin çocuklarıyla aralarında hep bir mesafe olmuştur.
Asla yüz-göz olmadılar. Günümüz anlamında arkadaş olamadılar ama
asla ilişkileri de kopuk değildi, diyalogları saygı-sevgi
çerçevesinde güzeldi. Özelliklede annenin evlenme yaşına gelmiş
çocuğunun evlenmemesi onu üzerdi, kaygı duyardı fakat karşısına
alıp o konuda konuşmazdı. Anneler; kızları veya oğulları fark
etmez hangisi olsa genelin olduğu ortamlarda artık evlenmek için
geç kaldığını bir şekilde güzel bir üslupla dile getirilerek
onlara duyururlardı. Yerinde ve dozunda otoritelerini hiç elden
bırakmazlardı. Hep saygınlıkları olmuştur, kızlarına en iyi model
kendileri olmuştur.
Annelerimiz o zamanın şartlarıyla her biri çocuklarını kendi yaşam
koşullarında kalmamaları için köyden şehre bir eğitim almaları
için göndermek isterlerdi. Yaşadıkları zamana göre ufukları dar
değildi. Çocuklarından ayrı kalmak zordu onlar için hele de köy
şartlarında kendilerine yardımcı olsalar da ilerisini düşününce o
eksikliğe katlanmak ve ayrı kalmayı tercih ederlerdi. Zavallı
annelerimiz hasretlik içinde şehirden gelen biri rastlar mı ki
çocuklarımla ilgili bir haber söyler mi ki, sorsam ayıp olur mu ki
diye bir haber almak için köyde kalpleri atar, gözleri parlar
beklerlerdi. Yılda en fazla bir kez çocuklarının yanında birkaç
günlüğüne kalmaya gidebilirlerdi. O birkaç günlük seyahatin
heyecanı, hazırlığı birkaç hafta öncesinden başlamaları halinde
anca yetiştirebilirlerdi. Şehre gidecek olmaları onları çok mutlu
ederdi.
Öğrencilik yıllarımızda bizden ayrı kalan annelerimiz köy
imkanlarında fırsat buldukça ellerinden geleni çocuklarına
göndermek isterlerdi. Halgone, koplış, v.b köy ürünleri biri
bitmeden bir diğerini gönderirlerdi. Şehre giden birini buldular
mı hiç kaçırmazlar ellerinde ne var ne yok çocuklarına uzatmak
isterlerdi. Bir benim annem değil tanıdığım bildiğim bütün anneler
aynı şeyleri yaparlardı. Hep öylelerdi, oldukça vericiydiler.
Anneleri geleneklerimiz görünüşte çocuklarıyla ilgilenmiyor gibi
gösterse de, geri planda onlar için çocukları öncelikliydi.
Annelik duyguları şüphesiz en güzel, en saf ve karşılıksız
olanıdır.
Aramızdan ayrılan annelerimizi de rahmetle anıyorum.
Annelerimize değer verelim, onları üzmeyelim.
Bütün annelerin ve anne adaylarının anneler günü kutluyoruz. |